Nieruchomości podstawowe pojęcia

Dowód własności - należy przez to rozumieć odpis i dokumenty księgi wieczystej, akt notarialny umowy sprzedaży, darowizny lub prawomocne postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, lub akt poświadczenia dziedziczenia w przypadku spadkobrania łącznie z zaświadczeniem urzędu skarbowego o wywiązaniu się spadkobierców z obowiązku podatkowego. W przypadku braku w/w innymi dokumentami pozwalającymi na ustalenie przez sąd, czy danej osobie przysługuje prawo własności nieruchomości, mogą być orzeczenia sądowe, decyzje i zaświadczenia administracyjne.

Nieruchomości rolne, grunty rolne to nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej, z wyłączeniem jednak nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego na cele inne niż rolne. Ustawa z dnia 5 sierpnia 2015 roku o kształtowaniu ustroju rolnego. (Dz.U.2015.1433).

Opłata adiacencka - należy przez to rozumieć opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku podziału dokonanego na wniosek właściciela (lub użytkownika wieczystego) lub opłatę z tytułu wzrostu wartości wskutek budowy urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa, lub jednostek samorządu terytorialnego. Kwoty te właściciel nieruchomości musi przekazać gminie, która finansowała inwestycję lub na obszarze, której znajduje się podzielona nieruchomość (Ustawa o gospodarce nieruchomościami, najważniejsze zagadnienia).

Powierzchnia użytkowa budynku lub jego części - powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe, Powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50 %, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się. Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. 2016 nr 0 poz. 716 tekst jednolity).

Powierzchnia użytkowa mieszkania, lokalu - należy przez to rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału, Obmiaru powierzchni użytkowej lokalu, dokonuje się w świetle wyprawionych ścian. Powierzchnię pomieszczeń lub ich części o wysokości w świetle równej, lub większej od 2,20 m należy zaliczać do obliczeń w 100%, o wysokości równej lub większej od 1,40 m, lecz mniejszej od 2,20 m - w 50%, o wysokości mniejszej od 1,40 m pomija się całkowicie. Pozostałe zasady obliczania powierzchni należy przyjmować zgodnie z Polską Normą odpowiednią do określania i obliczania wskaźników powierzchniowych i kubaturowych w budownictwie. Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. 2001 nr 71 poz. 733).

Czytając dokumenty dotyczące nieruchomości, warto zwrócić uwagę, jak liczona jest powierzchnia użytkowa. Aktualnie ważną - w zakresie obliczania powierzchni w budynkach jest Polska Norma PN ISO 9836: 2015. Polska Norma nie jest jednak obowiązującym prawem, a jej stosowanie jest dobrowolne, więcej - Ustawa z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz.U. 2002 nr 169 poz. 1386)

Przez protokół przekazania nieruchomości np. mieszkania można rozumieć  protokół zdawczo-odbiorczy, który zgodnie ze słownikiem języka polskiego oznacza szczegółowy spis, opis, listę sporządzaną przy zdawaniu i odbieraniu czegoś, tym czymś może być mieszkanie. Struktura protokółu obejmuje określenie rodzaju protokołu, miejsca zdarzenia, daty oraz godziny. Wymienia się osoby biorące udział czynnościach, część zasadniczą stanowi szczegółowy opis, spis wszystkiego tego czego dotyczy protokół. Po zakończeniu i odczytaniu protokół podpisują osoby uczestniczące. Po podpisaniu protokołu nie wolno wprowadzać do niego żadnych zmian.

W przypadku najmu mieszkania, protokół przekazania mieszkania powinien dla dobra wynajmującego i najemcy w szczegółowy sposób opisywać mieszkanie, elementy wyposażenia, stan liczników energii elektrycznej, gazu, wody, ciepła, powinien być podpisany przez osoby uczestniczące; stanowić załącznik do umowy najmu. Ustalić należy wszelkie warunki, braki oraz sposób ich usunięcia, np. konieczność odświeżenia mieszkania po zakończeniu najmu. Nie zapominajmy o umieszczeniu informacji o przekazaniu kluczy do lokalu, bramy wejściowej, skrzynki pocztowej, itd. Zdający mieszkanie mogą przedstawić ostatnie rachunki dokonywanych opłat oraz spisać oświadczenie o niezaleganiu z opłatami za mieszkanie oraz media: woda, ciepło, prąd i gaz.

Najemca, przejmując mieszkanie, powinien zadbać, aby protokół zdawczo-odbiorczy przekazania mieszkania w sposób szczegółowy opisywał wszelkie wady, usterki mające wpływ na utrudnienia ograniczające korzystanie z mieszkania.
Natomiast wynajmujący, wydając mieszkanie, powinien zadbać, aby protokół zdawczo-odbiorczy przekazania mieszkania w sposób czytelny i udokumentowany przedstawiał stan elementów wyposażenia, które mogą ulec zniszczeniu, np. przez zwierzęta, na których pobyt wynajmujący wyraził zgodę w umowie najmu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o Krajowym Zasobie Nieruchomości (Dz. U. z 2018 r. poz. 2363) , biuletyn informacji publicznej publikuje aktualne wzory protokołów zdawczo-odbiorczych: dla nieruchomości niezabudowanych oraz nieruchomości zabudowanych będących w wykazie zasobów.

Rok podatkowy - nie jest równoznaczny z rokiem kalendarzowym. Pierwszy rok podatkowy, to rok następujący po roku, w którym doszło do nabycia nieruchomości.

Zgodnie z zapisem art. 43 ust. 2 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Dz. U. Nr 54 z dnia 5.04.2004 r. poz. 535) przez towary używane, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, rozumie się budynki i budowle lub ich części, jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej pięć lat.

Sprzedając nieruchomość nabytą w drodze spadku lub darowizny, należy złożyć do urzędu skarbowego Wniosek o wydanie zaświadczenia potwierdzającego uregulowanie podatku od spadków i darowizn. Wzór wniosku można również dostać w urzędzie skarbowym. Otrzymane z urzędu zaświadczenie wymagane jest przez notariusza, aby mógł sporządzić akt notarialny przeniesienia własności nieruchomości nabytej w drodze spadku lub darowizny, art. 19 ust. 6 Ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn ( tekst jedn. Dz.U. 2016 nr 0 poz. 205 ).